مسجد شیخ لطف الله به فرمان شاه عباس اول صفوی ، توسط محمدرضا اصفهانی از معماران مطرح آن دوره در مدت هجده سال بنا شده است ، مسجد شیخ لطف الله بدون مناره و صحن است ، در معماری مساجد ، معماران، گنبد را نمادی از زن و مناره را نمادی از مرد می دانند. وجود گنبد به تنهایی در این مسجد، نمایش دهنده این است که این مسجد اختصاصا برای زنان ساخته شده است. برخی از روایات می گویند که این مسجد حرمسرا نیز بوده است. با این حال هیچ قطعیتی در این باره وجود ندارد و هنوز دلایل عدم وجود مناره مشخص نیست ، گنبد مدور آن با نقوش زیبای اسلیمی، در دنیا بی نظیر است ، تزیینات کاشی کاری داخل و خارج گنبد همه از کاشی های معرق نفیس پوشیده شده است و در زمان های مختلف روز و با توجه به زاویه خورشید باعث تغییر رنگ گنبد می شود ، صبح ها خاکی رنگ، ظهرها صورتی و غروب به رنگ خاکستری در می آید ، شانزده پنجره در ساقه ی گنبد به شکل مشبکی و گراگرد این بنا برای تامین روشنایی مسجد وجود دارد که در تمام روز قسمتی از تابش خورشید را وارد شبستان می کند ، تمام آیاتی که در دیواره بیرونی مسجد قرار گرفته اند، کاملا حساب شده با احتساب زوایای نور و تابش خورشید نوشته شده است. هر زمان که نور آفتاب به این آیات قرآنی می تابد، یک آیه به طور کامل نمایش داده می شود و در ساعتی دیگر، نور آفتاب بر روی آیات دیگر می چرخد ، ورودی این مسجد چند پله دارد و درِ ورودی از دو لنگه از چوب چنار یک پارچه ساخته شده است که بعد از ۴۰۰ سال همچنان پابرجاست ، خطاطی هایی که در کتیبه های مسجد به کار رفته است، اثر هنرمند مشهور و خطاط، “علیرضا عباسی” و “باقر بنا” است.
